Herhangi bir jazz tarihi kitabında adına mutlaka rastlayacağımız müzisyenlerden biridir Wayne Shorter. Bütün bir jazz tarihi kapsamlı bir şekilde ele alınmış olsun ya da olmasın, belli bir bakış açısından değerlendirilsin ya da değerlendirilmesin, söz, ister istemez Wayne Shorter’a da gelecektir bir şekilde. Hatta, bir gösterge olarak bile nitelendirilebilir; Wayne Shorter’dan bahsedilmemiş mi, o zaman o kitabı daha fazla okumaya gerek yok!

Bu iddianın sebebi kariyerinin ilk yıllarında Art Blakey and the Jazz Messengers grubunda çalması, altı yıl boyunca ikinci Miles Davis beşlisinden biri olması ya da on beş yıllık Weather Report macerası değil yalnızca; kariyeri boyunca Wayne Shorter’ın kişiliği ve besteleriyle de ön plana çıkması… Gerçekten de, nitelikli jazz tarihi kitaplarında bu özelliklerine de özellikle değinilir. “Shorter nasıl besteliyorsa öyle çalar,” diye yazar örneğin Joachim Berendt, “sade, özenli, kısa; hiçbir nota fazla değildir”. Şevket Akıncı’ya göre de, rüya dolu gibidir ve sanki havada süzülüyordur melodileri.

Wayne Shorter’ın çalış stiline dair teknik ayrıntılara ve bestelerinin hikâyelerine de benzeri yazılı kaynaklardan ulaşmak mümkün; ancak görselliğin işin içine girmesi, bambaşka bir boyut kazandırıyor. Tıpkı yönetmen Dorsay Alavi’nin Wayne Shorter belgeseli Zero Gravity’nin yarattığı etki gibi. Wayne Shorter’ı yakından takip edenlere yepyeni bilgiler sunmayacaktır belki bu belgesel ama Wayne Shorter’a bakış açısını değiştireceği muhakkak…

Wayne Shorter’ın –maalesef göremediği, 90. doğum gününde, 25 Ağustos’ta gösterime girdi Zero Gravity belgeseli (Amazon Prime platformunun Türkiye’deki versiyonunda da mevcut). Çocukluğundan başlayarak son günlerine dek, yaklaşık birer saatlik üç bölümde Wayne Shorter’ın günlük yaşamını ve profesyonel yaşamını, daha doğrusu iç içe geçmiş bu iki hayat hikâyesini anlatıyor Zero Gravity. Yönetmen Dorsay Alavi, 1995’ten itibaren yakın bir şekilde takip etmiş Wayne Shorter’ı; konserlerinde, kayıt stüdyolarında, röportajlarında yanındaymış ve en önemlisi de California’daki evinde. Onu tanıyan, onunla çalışmış, çalmış önemli isimlerin tanıklıklarına da başvuruluyor; en yakın arkadaşı Herbie Hancock gibi ya da Carlos Santana, Sonny Rollins, Terence Blanchard, Dave Holland, John Patitucci, Esperanza Spalding, Marcus Miller gibi jazz’ın önemli isimleri onun hakkında konuşuyorlar. Bir yandan da çocukluk arkadaşları, aile dostları da söz alıyor…

...